Wet Openbaarheid Bestuur en FNV

mr Patrick Bobeck

De strijd tegen social dumping zoals deze wordt gevoerd door met name FNV woedt door. Sterker, kennelijk gesterkt door de recente uitspraak van de kantonrechter te Den Bosch is deze  strijd alleen maar geïntensiveerd. Zo staan vakbondsleden steeds vaker op openbare parkeerplaatsen flyers uit te delen aan Oost Europese chauffeurs. In deze flyers wordt gesuggereerd dat de chauffeurs recht hebben op betaling conform de Nederlandse CAO.  Ook werd kort geleden een bedrijf vereerd met een bezoek van de vakbond en werd het pand besmeurd met satésaus, mayonaise , ketchup en patat. De opgetrommelde pers, nooit verlegen om een stunt, smulde er (letterlijk) van. Over smaak valt niet te twisten wordt gezegd. Persoonlijk vond ik het nogal smakeloos. Een vermeende misstand aan de kaak stellen en discussie voeren is goed, dat behoort tot de kerntaken van  een vakbond. Maar deze actie diende volgens mij maar één doel en dat was maximale beschadiging van het bedrijf, maar dat is slechts mijn bescheiden  mening.

Overigens moet gezegd worden dat de vakbond steeds inventiever omgaat met middelen die haar in een democratie ten dienste staan. Zij lijkt daarbij een nieuw wapen te hebben gevonden in haar strijd en dat is: de Wet Openbaarheid  Bestuur (Wob). In de praktijk gaat dat zo. De vakbond ontvangt informeel, via haar leden, berichten dat er binnen een bepaald bedrijf de CAO wordt ontdoken. Of dat zij gebruik maken van een Oost-Europese (neven) vestiging. De vakbond geeft vervolgens een seintje aan de Inspectie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Deze inspectie gaat vervolgens bij het bedrijf op bezoek samen met ILT. Het hele bedrijf wordt dan doorgelicht en er wordt met name gelet op de wijze waarop het bedrijf invulling geeft aan de samenwerking met haar buitenlandse charter. Het doel is natuurlijk duidelijk. Er wordt exact in kaart gebracht hoe de vervoersstromen lopen en bekeken wordt of er voldoende aanknopingspunten zijn met Nederland. Dit vanzelfsprekend met als overkoepelend doel: kunnen we voldoende informatie verzamelen die tot de conclusie zou kunnen leiden dat er eigenlijk beloond moet worden volgens de Nederlandse CAO. Door ILT wordt vervolgens gecontroleerd op overtreding van de rij- en rusttijden en de eisen van reële vestiging. Bij overtredingen wordt er een boeterapport opgesteld. Tegen die rapporten en boete kan je vervolgens bezwaar en beroep indienen. En dan komt het. Zodra het rapport af is, verzoekt FNV aan ILT een kopie van het rapport met een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur. Die wet is ooit ingesteld opdat burgers het functioneren van de overheid zouden kunnen toetsen. Door transparantie naar haar burgers toe zouden integere bestuurders en bestuursorganen op meer draagvlak kunnen rekenen. En de keerzijde natuurlijk: zou een bestuurder in de fout gaan, dan zou dat ook geopenbaard kunnen worden.  Met een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur vraagt FNV de door ILT opgestelde boeterapporten van specifieke bedrijven op met als argument dat zij willen zien hoe ILT, als bestuursorgaan, te werk gaat.  ILT werkt hier klakkeloos aan mee. Argumenten dat bedrijven er recht op hebben dat de boeterapporten niet openbaar gemaakt worden, in ieder geval totdat is vastgesteld dat de boetes ook terecht zijn, worden weggewuifd:  De vakbond heeft recht om te weten hoe ILT, als bestuursorgaan,  te werk gaat. Dat het evident is dat het de vakbond te doen is om de inhoud van de rapporten en niet de werkwijze van ILT, speelt geen enkele rol.  In een procedure bij de rechtbank is door ons kantoor verzocht openbaarmaking te verhinderen. Op de expliciete vraag  van de rechter aan een vakbondsvertegenwoordiger  waarom zij openbaarmaking  wenste, werd met droge ogen geantwoord: wij willen de werkwijze van ILT beoordelen.  Iedereen in dit land heeft recht op privacy. Zelfs de meest meedogenloze en gewetensloze crimineel wordt in dit land niet met naam en toenaam genoemd. Dát “voorrecht” wordt kennelijk  onthouden aan vervoerders met een buitenlandse vestiging. Vreemd, maar ook dat is slechts mijn bescheiden mening.